Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Αντι - προσευχή


Μια χάρη ζητώ: σαν με δεις να σπαράσσω και φρυγμένος να κείτομαι, σκύψε λίγο, υποκρίσου πως μου δίνεις ένα φίλημα.
 Κλαίρη Μητσοτάκη, Μετάλλια 


Υπήρξαν στιγμές που αν είχα κάποιον να ζητήσω το έλεος του θα έπεφτα στα πόδια του..
Αν είχε νόημα κάπου να στραφώ δε θα ’δειχνα καμία περηφάνεια.
Για να είμαι ειλικρινής, μια που τα ψέματα με αγχώνουν.
Μα δεν υπήρχε ούτε μία πίστη έξω από μένα.
Να νιώθεις τόσο ευάλωτη που τίποτα να μη σε βοηθάει.
Να βρίσκεις μια δύναμη που δεν εξαργυρώνεται με τίποτα.
Να είναι αυτή η ίδια εκεί, γυμνή αλήθεια. Χωρίς καμία εικόνα πριν από τη βίωσή της.
Να ’χεις διασχίσει την κόκκινη ζώνη της οδύνης για το θάνατο του εγώ.. όπου καμία μεταφυσική, κανένα έλεος, καμία εξουσία.
 Ό, τι η θρησκεία άφησε για μετά τον θάνατο. Όλη η ζωή μετά από το θάνατο..
Eίναι τόσο δύσκολοι οι καιροί κι όμως κάποια πρωινά παραμένουν υπέροχα. 









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου