Εναγωνίως θυμήθηκα τον
εγκάθετο λυρισμό της σάρκας μου
Άκουγα σπασμωδικά τα δάχτυλά
μου
Και την αγάπη
Ανάμεσα στην αλληλουχία των
πλήκτρων.
Μα πώς να καταλάβω χωρίς
η μουσική
να αφήσει στίγματα καρδιές
ψυχές άρρωστους βασιλικούς ζουμιά αλόης φαρμάκια
(τα λόγια τα λόγια τα λόγια)
μαχαίρια.
Παίξε του λέω, παίξε.
Κάθε πλήκτρο χτυπάει στη μάνα
μου.
όμορφο
ΑπάντησηΔιαγραφήgasireu
ω, σ' ευχαριστώ. γράφεις πολύ όμορφα επίσης..
ΑπάντησηΔιαγραφή