Never ending drama

Ξαπλωμένη σε ένα πεζούλι του λυκαβηττού, μεθυσμένη μέχρι τα βάθη της ψυχής μου, με το κεφάλι στις πέτρες, ξημερώματα και ακούω κάτι έγχορδα, βιολιά και τσέλα και έρχεται κάτι σαν ανάμνηση, ή αύρα για την ακρίβεια ή - χωρίς ακρίβεια - μιας μουσικής που είχα αγαπήσει όταν ήμουν δεκαεννιά. Ήταν τσιγγάνικα βιολιά και μου την έδωσε ένας φίλος που έπαιζε βιολί ο ίδιος. Εγώ θυμάμαι τη μουσική να με απογειώνει. Νομίζω ότι δεν έχω ακούσει άλλη τέτοια ωραία μελωδία. Αυτό μπορεί να ισχύει ή να μην ισχύει. Αλλά μια ιδέα μπορεί να σου σώσει ή να σου καταστρέψει τη ζωή, έτσι κι αλλιώς. Θυμήθηκα όλη την ιστορία πριν και μετά τη μουσική, αλλά όχι το όνομα που θα με οδηγούσε ξανά στο βίωμά της. Το βίωμα είναι – προς το παρόν τουλάχιστον - χαμένο. Γιατί το συναίσθημα της μουσικής ήταν αποκλεισμένο. Όποτε άκουγα μουσικές που αγαπώ έχτιζα πάνω στο ψυχικό τους αποτύπωμα για να μη φαίνονται.

            Καμιά φορά η πραγματικότητα είναι τόσο δύσκολη που γίνεται αβίωτη. Και τότε η φαντασίωση θριαμβεύει. Επιζούμε επειδή υποκρινόμαστε. Κάνουμε σα να μη συμβαίνει αυτό που όντως γίνεται. Και κάπως έτσι οι άνθρωποι επιβιώνουν ακόμα και αν οι σχέσεις τους νοσούν, ακόμα κι αν συμβιώνουν παίρνοντας το χώρο ο ένας του άλλου. Σαν τις μουσικές που έθαβα μέσα μου για να μη νιώσω αυτό που μου προκαλούσαν. Αλλά μέσα μου τις συντηρούσα λες και θα μπορούσα να βιώσω την αίσθησή τους όταν θα ήμουν σε θέση να το κάνω. Λες και είχα δεύτερη ζωή. Τώρα ζω πράγματι μια δεύτερη ζωή- την εξής μία. Αυτή που μου στερούσαν οι φαντασιώσεις μου όταν παίρναν πιο πολύ χώρο από αυτόν που τους αναλογούσε. Αυτή που μου στερούσε η λογική όταν σκότωνε τις φαντασιώσεις μου εν τη γενέσει του. Αυτή που θέλει την παντοτινή αξία της κάθε μοναδικής στιγμής. Που θα σβήσει σαν τα ανύπαρκτα αστέρια του αθηναϊκού ουρανού.

            Όποιος μπερδεύει τις λέξεις με τα πράγματα θέτει εαυτόν και άλλους σε κίνδυνο. Αλλά για να μάθεις να διακρίνεις πρέπει να πληρώσεις πολύ ακριβά την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας σου. Μόνη σου δεν ξεθάβεις τίποτα. Μόνο αν σε αποδεχτούν ή αν σε απορρίψουν.

Μόνο αν αντέξεις την έκθεση στον άλλον.